saskia-in-kameroen.reismee.nl

Kameroen week 6


Het wordt steeds lastiger om onze wekelijkse beslommeringen samen te vatten en op papier te zetten om een goede reden: we zijn helemaal ingeburgerd hier. We leven Afrikaans, we lopen Afrikaans, we zweten Afrikaans, we spreken Afrikaans (een beetje Pidgin) en eten Afrikaans (soms), weinig nieuws onder de hete zon; het leven is goed hier.

Overdag zijn we nog steeds druk met het GMSA project, waarvan het einde in zicht is omdat we naar Afrikaanse maatstaven iets te snel gewerkt hebben en bijna door de gegevens heen zijn. Maar genoeg te doen, want 's middags proberen we het OK-project op poten te zetten, wat- wel zoals verwacht - moeilijk opstarten is. We weten nu hoe het is om met Afrikanen te werken. Het gaat allemaal zo langzaam en het meest verwarrende is dat een ontkennende vraag wordt beantwoord met een bevestiging. Dus als je vraagt: 'Is er geen dokter vandaag?', krijg je 'Ja' als antwoord. Vrij verwarrend, vooral als je echt belangrijke informatie nodig hebt tijdens een meeting. We zijn druk met plattegronden bezig, hoe we het nieuw kunnen inrichten en wat er precies nodig is. Woensdag beginnen we met het uitmesten van de OK en gaan alle kamertjes eromheen inrichten met een ander doel, beter gezegd, überhaupt een doel. We maken een textielkamer, een kleedkamer, een kamer om instrumenten steriel te maken etc. Deze week gaan we ook naar Muyuka om nog meer mondkapjes en mutsjes te laten naaien, deze zijn er veel te weinig. We zijn er nog lang niet, maar het begin is er.

Afgelopen zondag zijn we met Vera en twee vrienden van haar van vroeger naar Limbe geweest. Deze mannen hebben goede banen hier en zo kwam het dat we zelfs hier de diva's uithangen en in een heerlijke BMW erheen zijn gereden. Mét airco. Maar eerst even door de carwash (zie foto's vorige week, aanbieding geldt nog steeds). We waren zeer blij verrast toen bleek dat onze nieuwe vrienden in Europa hadden gestudeerd en we weten niet of het daardoor kwam of omdat ze gewoon intelligent zijn, maar we konden echt goede gesprekken met ze voeren. Over politiek (jaja), cultuur, islam/moslims (‘Here they are not as bad as in your place') en ga zo maar door. Ze hebben ons heel veel laten zien, de ‘haven' waar groente en benzine op kleine bootjes naar Nigeria wordt vervoerd, de natste plek van Afrika, we hebben op een terrasje een biertje gedronken en ondertussen bleven ze maar praten. Een verademing. Als diner hebben we gegeten op het strand, we zaten bijna met ons plastic tuinstel in zee. We hebben we zonsondergang gezien, heel mooi, achter de berg. Over het strand liepen paarden waar je voor geld een ritje op kon maken. Lou heeft het nog bij me geprobeerd door en public aan te kondigen dat ik het ontzettend graag wilde, maar na een dreigement dat ik haar ‘ik-ben-vegetarier-maar-niet-heus' geheim zou verklappen heeft ze me gered. Ons diner bestond uit een echt supervers gevangen vis, gegrild op de barbecue, geserveerd op een plastic bord. Gelieve met de handen eten. We zijn inmiddels een hoop gewend en begonnen aan het fileren. Het was werkelijk heerlijk, echt allebei nog nooit zo'n lekker visje gehad. Toen we naar huis reden dachten Lou en ik op 1 of andere rare manier dat het 8 uur 's avonds was, zodat we toen we thuis waren we nog even een heel avondmaal hebben gemaakt en een filmpje gekeken op de laptop. Eigenlijk waren we gewoon een beetje tipsy. Toen we naar bed gingen was het 3 uur, oeps. Devotion de dag erna even overgeslagen.

Deze week hebben we twee meisjes, ook van de VU, opgehaald uit Douala. Dat ging natuurlijk samen met een bezoekje aan ‘onze' Akwa Palace. Veel wijn, lekker geluncht en afgesloten met een wodka (godvergeten lekker). De boodschappen die we daarna nog moesten doen zijn een beetje in een roes aan ons voorbij gegaan en komen nog steeds dingen tegen waarvan we niet wisten dat we ze gekocht hadden. Op de terugweg zijn we - best aso - in slaap gevallen, dus die meisjes hebben lekker 2 uur uit het raam kunnen kijken. Lachen met Lou en Sas hoor.

Dit weekend gaan we naar Buea, weer met Vera en haar leuke vrienden. Ze hebben weer een strak programma gepland volgens mij. Zolang er geen kerk in verwerkt is, vinden we alles best.

Dikke zoen uit Kameroen!

Reacties

Reacties

maria blankenborg

het blijft een feest om jullie verhalen te lezen en de foto's te bekijken!
ik geniet!
jullie ook wel heb ik zo maar het idee.....
't is me een waar genoegen jullie avonturen te volgen.
enne......
je/jullie kunnen bij de krant hoor!
liefs,
maria

Fred Hermsen

Beste Saskia en Louise,

Ik heb weer genoten van het verslag van week 6
in Kameroen 2010.
Jullie zijn met een missie bezig in Kameroen.

Ik ook!!!
Het zal wel duidelijk worden, als jullie weer voet zetten op Nederlandse bodem.

Liefs en groetjes,

Fred Hermsen

oma van Louise

succes met de OK.

xenia

lieverd,

ik heb Kameroen geprobeerd aan te moedigen maar helaas!!!! wie weet volgende match!?!!!! als het maar niet tegen nl is hahahahaha :-)

dikke kusksu

Carlot

Ha Lolo! Geniet nog steeds van je verhalen, mooi om te lezen dat je al een gewone Kameroenees bent, inburgeren kan dus best snel blijkbaar! Toedeloe! x

Carlijn Bardoel

Sas,

Wat een topverhaal! Echt heerlijk om te lezen..!
Geniet ervan!
x

Jan uit Parijs

Saskia uit Brabant die Saskia uit Kameroen is geworden,

Een tijd heeft mijn lezen stil gelegen vanwege het uit mijn hoofd leren van tentamenstof goed voor een volle aflevering Wedden Dat. Ik weet nog dat toen ik vijftien was, toen een rookworst nog een rookworst was en Sinterklaas met liedjes werd gevierd, ik vrijdag om elf uur veel te beschonken huiswaarts keerde en zaterdag maar rustig op de bank moest zitten van mama en papa om fit te zijn voor de zondagochtendvoetbalwedstrijd, er op Rtl4 Wedden Dat geprogrammeerd stond. Wedden Dat ik 100 postcodes kan opnoemen met plaatsnamen erbij? Wedden Dat ik twintig borden op mijn neus kan laten draaien? Wedden dat ik twintig kurken kan laten verdwijnen door ze enkel in mijn lichaam te verstoppen? Ok die laatste twee kan ik weliswaar verre van, maar die eerste zou ik met twee borden in mijn neus halen nu. Mijn tentamens in Parijs bestonden uit mondelingen waar begrip minder belangrijk was dan het opdraven van rijtjes. Ik moet wel zeggen dat ik een wereldgeschiedenis aan jaartallen rijker ben.

Dat was het even over mij. Over u.

Het is wederom fijn je verhaal te lezen, nu met een heel andere insteek. Zittend in de Cafe Suedois, 11 Rue Payenne, waan ik mij in je 'normale' leven, want zo is het, alles went. Je ervaart Afrika zoals ieder die er positief in staat. En die de tijd neemt het te waarderen. Je maakt er echt wat van, geniet van het tipsy zijn waar het in Nederland meer regel dan uitzondering was. Wellicht. En van een vis. En een zonsondergang. Ik denk dat niemand niet van een zonsondergang houdt. Maar er een te zien in Afrika is een zonsondergang met een strikje.

Heb je zaterdag Kameroen zien spelen? De ontembare leeuwen werden even koest gehouden, erg jammer. Ikzelf loop hier wanneer Ghana speelt de hele dag in mijn Ghana shirt. Zou je, als dat binnen je mogelijkheden ligt, een Kameroen shirt mee kunnen nemen voor mij? Ik koester zulke bezitten omdat ze mij doen denken aan Afrika, haar facetten, voetballen op rode pleinen, vallen, opstaan en uitgelachen worden omdat mijn gezicht rood is, niet van opwinding maar van de aarde.

Nog een bericht uit Parijs. Deze week heb ik een afspraak staan met JB van, jawel, Bagatelle. Indien er een avond komt dat Het Tweede Zintuig er draait moet je je tijdmachine aanzetten, dan zap ik je hierheen.

Een zoen

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!